 Nieuw-Beijerland - Geluk |
|
|
21 februari 2003 BROERS Deze foto is genomen toen ik een jaar of zes was op de onverharde inrit die voerde naar de spiegelfabriek van mijn vader. Het slijkpad noemde mijn vader dat. Op de achtergrond zijn de dakpannen zichtbaar van een boerderij waar een wat oudere jongen woonde. Hij had dik, woest haar, een stevige kop met rode konen en hij keek altijd een beetje boos. Tenminste ik dacht dat hij boos was want van een gesprek kwam het eigenlijk nooit. En als ik hem nu soms op de televisie zie omdat hij inmiddels minister van Landbouw is, denk ik onwillekeurig terug aan die tijd. Misschien was hij wel boos omdat we katholiek zijn, dacht ik toen. Er waren indertijd immers meer mensen in het dorp boos omdat we het enige katholieke gezin waren. Of zoals zij het noemden: 'rooms'. Cees Veerman woont nog steeds in die boerderij heb ik begrepen. Hij nog steeds boer en lid van het CDA, dus zo boos zal hij wel niet op katholieken geweest zijn. De auto links in beeld is een Mercedes bestelwagen van een groothandelaar die bij ons spiegels kwam halen. Achter die auto lag de boerderij van Wil den Hollander, al woonde ze er indertijd niet meer. Ze was in 1947 geëmigreerd naar Frankrijk waar ze een nieuw leven begon. Daar schreef ze een uiterst succesvolle serie streekromans over die door de NCRV tot tv-serie werd gemaakt: Boerin in Frankrijk. Rechts in beeld is een aardappelschuur waar het binnen rook zoals het alleen in aardappelschuren kan ruiken, naar opgedroogde klei die als stof danst door de lucht. Even verderop kwam John Buysman te wonen, de acteur/theatermaker die met een onvergetelijk stuk de jazztrompettist Chet Baker eerde maar die bij het publiek voornamelijk bekend is als de keurige man uit de Gamma tv-spotjes. Recht achter de fotograaf staat een molen waar in de jaren zestig af en toe een grote sjieke auto arriveerde. Dan kwam toenmalig minister van Buitenlandse Zaker mr. Joseph Luns er op bezoek, werd me verteld. Dat fascineerde me altijd aan deze foto. Twee jongetjes in een onooglijke omgeving in een dorp waar nog nooit iemand van gehoord heeft, in een straat die zo onbelangrijk is dat hij veld heet in plaats van straat. Marktveld. En toch in een actieradius van tientallen meters liggen voldoende verhalen en aanknopingspunten die iedereen kent. Wij staan daar als het ware in het midden van de wereld. En zo voelden we het ook, laat de foto nog steeds zien. In Nieuw-Beijerland, een dorp van vijftienhonderd zielen onder de rook van Rotterdam. De jongen naast me is mijn broer Guillermo, vijf jaar ouder dan ik. Mijn enige, grote broer. En zoals we daar staan, zo zijn we altijd gebleven. Die arm om me heen is er altijd geweest. Vanaf de tijd dat deze foto genomen werd totdat ik een jaar of twintig was, wilde ik eigenlijk maar een ding worden: mijn broer. Hij deed alles waar ik van droomde. Hij reisde de wereld af en dook van het ene avontuur in het andere. Hij kwam thuis met spannende verhalen die hij net summier genoeg vertelde om een onstuimig verlangen bij me los te maken. Dat wil ik ook, dacht ik dan. Guillermo was bedreven in een van de meest fundamentele driften van de mens: het najagen van geluk. Het geluk te pakken krijgen en behouden lukte maar een enkele keer maar dat leek hem weinig te deren. Het was alsof vooral de jacht zelf hem leek te interesseren. Fortuin dat hij vaak met veel moeite wist te vergaren kon hij er bijna achteloos weer doorheen jagen. Wat hem interesseerde was het geluk zoals dat ook op deze foto te zien is. Die trotse lach. Die onaantastbare houding. Wij zijn misschien wel rooms maar wij zijn gelukkig en niemand doet ons wat. Dit zijn wij, broers. Guillermo is op 5 september op 47-jarige leeftijd overleden. Sindsdien is het leven een stuk minder prettig en geluk niet meer wat het was. Francisco van Jole Zie ook: 'In Memoriam' Eerder op 2525 5.0: Bonus Roerloos Zwijgen Atomen Koffie Stoere Stumperds Liefde De scriptloze samenleving Kort en krachtig Het PowerPoint denken Machine Oewattoe Schaken met de verbeelding De Nieuwe Economie De gadget-blues Presentatie Blink Wanneer ontroert het net? Opkomst (en ondergang) van de digitale beeldcultuur |
|
teksten & foto's © 1996-2003 Francisco van Jole
HOME 4.0 (1999-2001) - HOME 3.0 (1998) - HOME 2.0 (1997) - HOME 1.0 (1996)