Donkere busjes en geschoren vrouwen
Onze hersens zijn behaagziek. Ze doen graag wat wij willen dat ze doen. Dat roept natuurlijk de vraag op wie wij zijn, anders dan onze hersens, maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Het gaat me om hoe je hersenen onbewust juist datgene registreren wat je graag wilt zien.
Iedereen kent wel de ongeschreven wet dat wanneer je een nieuw woord leert, je het binnen 24 uur nog een keer hoort voorbijkomen. Dat is niet alleen met woorden zo maar met veel meer: muziek, personen, etcetera. Zo werken vooroordelen ook. Denk je dat dikke mensen dom zijn, dan zul je vaker dikke mensen domme dingen zien doen dan iemand die dat niet denkt. Onze hersenen zijn een eigen waarheidsfabriek.
Daar kun je rouwig om zijn maar dat helpt niet. Beter is het om je er bewust van te zijn dat het zo werkt. Daarom is het ook belangrijk om kritisch te zijn, vooral ten opzichte van jezelf. Maar zelfkritiek lijkt iets van de vorige eeuw. Nu gaat het vooral om vertrouwen in jezelf. Of, beter nog, geloven in jezelf. Soort egotheïsme. Maar ik dwaal af. Er waren deze week twee zaken die me opvielen. Ten eerste de opkomst van zwarte of donkergrijs gekleurde busjes. Ik zie er steeds meer. Natuurlijk. Ze vallen me op omdat ze me altijd aan doodsekaders doen denken. Die reden in de jaren tachtig met geblindeerde zwarte auto’s rond in Zuid- en vooral Midden-Amerika. Niet dat ik in Nederland doodseskaders verwacht maar ik associeer graag. Als ik een pepermuntje in m’n mond steek, denk ik aan de Iditarod. Lekker fris. Dus nu zie ik overal donkere busjes.
De tweede trend die ik wilde signaleren ben ik nu ineens even vergeten maar er schiet me wel iets anders te binnen. Ik liep door de stad, de zon scheen, het leek wel zomer en op een bankje zaten een jongen en een meisje in een soort omhelzing. Bij het passeren zag ik dat hij haar gezicht aan het scheren was. Met een Gillette-scheermes, zonder zeep. Het was het meest bizarre dat ik in tijden zag, op de bejaarde zwerfster na die tegen een glazen spiegelruit pieste waarvan ze kennelijk niet wist dat je er van de andere zijde doorheen kunt kijken. En dat ik daar stond.
Ik heb alleen de hele week verder geen vrouwen geschoren zien worden. Dus ik moet m’n theorie nog een beetje tunen.