Ik kan er ook niks aan doen maar de nieuwe elektrokarretjes die vorige week in de stad verschenen heten LEV. De naam is net zo klein en lelijk als de wagentjes zelf. En raar ook want LEV staat namelijk officieel voor low emission vehicle maar de LEV is een ZEV, een zero emission vehicle, want elektrisch. Het is alsof je een strenge veganist flexitariër noemt. Nou ja, je snapt nu wel waar dit verhaal heengaat, per LEV.

Ze ogen als cartoonkarakters die de eindmontage van Cars 4 niet hebben gehaald wegens te schadelijk voor de tere kinderziel. Een soort rijdende kliko’s. Zwart, bonkig en ook anderszins onaantrekkelijk. Behalve dan dat je ze met een app kunt huren en er dan mee door de stad kunt crossen. Dus dat ging ik proberen.

Dat gaat niet zomaar. Gelukkig had ik me al eerder voorbereid op de dag die ik wist dat zou komen. App installeren, rijbewijs uploaden, creditcardgegevens inleveren en nadat ze dat allemaal gecontrolnacheckt hadden en ik leerde dat “you should receive a validation email within a few minutes” betekent “de volgende dag”, was ik er klaar voor. Dat wil zeggen als ik er een kon vinden want er zijn er nog maar 30 van die LEVs. Dat worden er volgende maand 120. Alsof de straten nog niet voldoende vervuild zijn.

Ik zag er zondag twee geparkeerd staan op de Witte de Withstraat, naast elkaar in een parkeervak, dus ik aarzelde geen moment, haalde met een vloeiende beweging mijn phone uit mn broekzak, klikte de app open en drukte op reserveer. De app zei me dat ze de auto wakker gingen maken en dat ik daarna op ontgrendel kon drukken. Hoewel ik een negatieve grondhouding heb tegenover alles wat nieuw is – of oud – nam me dit wel weer voor de lelijke LEV in. Een karretje dat een siësta houdt, dat heeft iets moois.

Zonder me verder ooit verdiept te hebben in hoe het werkt of wat je er mee mag, opende ik de deur van het zojuist ontwaakte autootje. Ik gokte dat je er niet mee op het fietspad mag rijden. En ook niet op de snelweg. Wat kon er verder dan nog misgaan?

Ik kroop in de auto die qua instapcomfort voelt als een maancapsule dus had voor wat betreft futuristische ervaring meteen al mijn Neil Armstrong-momentje binnen. Maar werd het een small step of een giant leap?

De auto begon tegen me te praten. In het Engels. Wacht, wacht wat zei ze? Helaas, gemist. Iets met starten. Ah, daar hing een sticker: start de auto door m van de handrem te halen. Dat bleek een stang die je dwars onder het dashboard moet duwen. Dat is alles. Daarna stuif je direct naar voren als je het gaspedaal indrukt, ontdekte ik in de drukke uitgaansstraat. Dat ging gelukkig goed.

Dat gaspedaal zit op een beetje vreemde plek. Ergens in het midden. Alsof de passagier ook vrolijk mee kan gassen. En je moet je voet er echt boven houden, anders dan in een auto waar je voet op je hak rust. Een soort yoga-oefening, probeerde ik er een positieve draai aan te geven. Ernaast zit een rempedaal en dat is geen overbodige luxe.  Al merkte ik dat het wagentje minder snel remt dan ik verwachtte. Misschien is dat praktisch want ook al heb je een gordel om, je zit dicht op de voorruit en ik vermoed dat er geen airbag in het dashboard zit.

Rijden dus. De LEV heeft geen schokbrekers, qua comfort voelt dat alsof je op de bagagedrager zit van een fiets met een lekke band. Bonkebonkebonk. Een schokkende ervaring. Maar het meest trof me dit, het is alsof je in een zweefvliegtuig zit. Dat wil zeggen dat je de moord stikt omdat de zon keihard de cockpit binnenschijnt door al dat glas. Nu kan – anders dan bij een zweefvliegtuig – bij de Lev het dakraam open. Maar dat moet je dan weer niet doen tijdens het rijden. Het was gedoe, het sturen vereist echt twee handen en de weg twee ogen, ontdekte ik al doende toen ik ternauwernood langs een paar voetgangers scheerde die een zebra overstaken. De zwaaiende vuist van de man zal ik nooit vergeten. Als u dit leest, sorry ik was aan het innoveren.

Bij het nemen van een bocht moest ik ineens denken aan al die Picnic bezorgwagentjes die in het begin omkieperden. Ik heb geen elandtest gedaan met de LEV. Niet alleen omdat er geen velden of wegen een eland te bekennen viel, het was zondagmiddag, maar gewoon omdat ik het niet durfde.

Ik ben best wat gewend qua autorijden, ben een keer met een tankwagen dwars door het centrum van Parijs gereden om maar een van de minst onveilige voorbeelden te noemen, maar in die LEV voelde ik me toch niet lekker. Alsof  het karretje niet op de weg thuis hoort. Alsof je je met een kleuterskelter in de F1 race op Zandvoort begeeft. Maar dat is misschien wennen. Nu was het uitkijken dat ik niemand schepte en tegelijkertijd ook dat ik zelf niet verpletterd werd door het gewone verkeer.

Ik voelde iedere hobbel, iedere kuil en de wielen leken net zoveel grip op de weg te hebben als een winkelwagentje op een ijsbaan. Eerst had ik nog gedacht dat de wagentjes vooral handig zouden zijn als het regende en de e-scooter, mijn favoriete vervoermiddel, niet aantrekkelijk is maar dat moest ik herzien. Ik zie mezelf niet in de natte duisternis in een LEV door de stad scheuren. Dat is meer iets voor Batman en zijn gepantserde kleding.

Ter hoogte van het Westerpaviljoen had ik het wel gezien en wilde de LEV parkeren. Ho, waar zit de achteruit? Nergens te vinden. Zoeken in de FAQ, ook niks. Dan maar gewoon vooruit geparkeerd. Hopelijk wist de volgende bestuurder wel hoe je er achteruit mee rijdt anders kreeg die m niet uit het parkeervak. Ook sorry.

Ik stapte uit en sloot de auto af met de app. Het voelde eerlijk gezegd een beetje als een bevrijding. Meteen rolde de afrekening in mn inbox. 3 euro 70. Voor een afstand van 700 meter. Dat is inderdaad lef.

Van Jole wees niet zo negatief! Ok, dit realiseerde ik me ook tijdens de ultrakorte testrit: de gewone auto heeft in de stad zijn langste tijd gehad. Ze eisen te veel ruimte op, gedragen zich te asociaal. Hoe meer alternatieve vervoermiddelen er komen, hoe sneller en hoe verder de auto teruggedrongen wordt. Kleine mini-autootjes kunnen daar zeker bij helpen. In die zin is de LEV een welkom alternatief. Maar 45 jaar na de Witkar had ik wel wat meer toekomst verwacht.