Wat er terecht kwam van mijn goede voornemens

De truc met goede voornemens schijnt te zijn dat je ze beperkt, er niet meer dan twee of drie maakt, waar je je dan ook echt aan houdt. Natuurlijk werkt dat niet bij mij, dus ik besloot het anders te doen. Ik maakte 14 goede voornemens. Dat is al bespottelijk en omdat goede voornemens ook laten zien waar je vindt dat je in tekortschiet, ben ik misschien nog wel meer beschroomd ze te vertellen dan te onthullen hoe ik faalde. Dat laatste kan ik immers nog wel wegrationaliseren, zoals ik nu zal demonstreren.

De eerste op de rij was ‘20 klassieke werken leren’. Daar bedoelde ik mee klassieke muziekstukken zo goed beluisteren dat ik ze kan herkennen en benoemen als ik ze ergens hoor. Geen idee waarom ik dat wilde, misschien omdat de eindeloze steeds anoniemer wordende spotify-brij me begon tegen te staan. Alsof je je hele leven in de lift staat en pleasende muziek onafgebroken in je oren sijpelt. Een verlangen naar muziek die je voelt met je hersens.
Ik maakte een playlist, voegde 9 preludes van Szymanowski toe en daar bleef het bij. De ambitie verdampte nog voordat er maar een druppel was gevallen. Waarschijnlijk omdat ik “er de tijd niet voor had”, die zwaarwichtige, volwassen variant op het kinderachtige “geen zin in”.

De tweede was 50 boeken lezen. Voor 2018 waren dat er 52 geweest en was ik blijven steken op 30. Dit jaar blijf ik steken op 22 maar eigenlijk is het nog erger want ik las veel dunne en ultradunne uitgaven, zoals We Should All Be Feminists van Chimamanda Ngozi Adichie, 64 pagina’s met een bladspiegel die het betoog langer doet lijken dan het is. Wat niet erg is, want voor feminisme heb je maar een paar letters nodig: v/m.

Voor die magere score qua lezen geef ik straks een verklaring, hier faalde ik omdat ik elders ook faalde. De kunst van het mislukken, zou dat geen aardige titel zijn voor mijn autobiografie van pakweg 50 pagina’s? Of die is vast al door iemand anders bedacht, maar dan als grap.

Op 3 staat 50 films zien, daar ben ik ruimschoots in geslaagd, vooral dankzij de Cineville-pas. Ik moet minstens twee films per maand zien anders heb ik die 20 euro abonnementsgeld weggegooid. Dus ga ik vaak al in het eerste weekend naar twee films, soms op dezelfde dag. Dat tikt lekker aan. Inmiddels is naar de bioscoop gaan een nieuwe gewoonte geworden. Ik zag 63 films en besprak ze bijna allemaal op Letterboxd.

Op 4 de kwart marathon rennen. Dat heb ik gedaan maar te langzaam. Zoals ieder jaar. Ik deed er dit jaar ook nog de Dam tot Damloop bij, dat werd helemaal een deceptie, uitgewandeld terwijl de sirenes klonken, de ambulances opraakten, net nadat ik finishte werd de loop stilgelegd. Het was te warm.

Maximaal zes uur schermtijd per dag op m’n iPhone, was de vijfde. Hahahahaha! Natuurlijk lukt dat niet. Hoewel ik zie dat ik de laatste weken op een gemiddelde van 6 uur en 35 minuten zat. Er is misschien toch hoop.

De cursus Frans van Duolingo completeren, stond op 6. Dat had ik al eens gedaan. Wilde het opnieuw doen maar hoewel ik dankzij Duolingo inmiddels redelijk het Franse nieuws kan volgen, vond ik de cursus te beperkt en ben ik overgestapt op LingQ die iets van een tientje per maand kost. Dat zorgt meteen voor het magische sportschooleffect: ik heb een abonnement maar maak er dus amper gebruik van. Ook al is dat bij Cineville gek genoeg juist niet zo. Bedenk nu dat een bioscoop in de sportschool of andersom misschien wel zou werken.

7 lag in het verlengde daarvan: ik wilde Le Petit Prince in het Frans lezen. Die klassieker maakt deel uit van LingQ en ik ben aardig op weg. De vos heeft net uitgelegd dat liefde een kwestie is van getemd willen worden, een van de mooiste lessen die ik ooit leerde.

8 Spaans leren. Nada. Volgend jaar in de herkansing.

9 10.000 stappen per dag. Dat is 8 km. Mijn gemiddelde is nu 6,5 km per dag. Maar ik ben de laatste maanden veel meer gaan lopen nadat ik besloot mijn auto zo min mogelijk te gebruiken.

10 was 5 kilo afvallen tot 87 kilo. Dat is wonderwel gelukt. Ik weeg nu 83, ofwel ben 9 kilo lichter. Methode: minder eten (je verzint het niet). Maar echt. 1 boterham voor ontbijt in plaats van 2. Zo ook bij de lunch. Minder opscheppen bij het avondeten. En nooit snoepen. Nooit.

11 Een essay schrijven van 100 pagina’s. Daar ben ik mee begonnen en inmiddels ver voorbij de 100 pagina’s geraakt. Het is geen essay meer maar een verzameling essays met als werktitel ‘Over de wereld en alles’. Door omstandigheden – werk – moest ik in november het schrijven pauzeren. Hoop het in 2020 direct weer op te pakken. En dat het me uiteindelijk zal lukken er iets van te maken. Al twijfel ik daar over. Anderen schrijven omdat ze veel weten, ik om te ontdekken hoe weinig ik weet.

12 Een novelle schrijven. Tja, eerst maar eens dat andere werk (11) af. Deze kan er nog wel een paar jaar op blijven staan. Ik schreef lang geleden ooit twee boeken tegelijk, een roman en een essaybundel, dat was zo verwoestend dat het bijna twintig jaar duurde eer ik opnieuw durfde beginnen. Ook nu sloopt het schrijven me weer. Ik ga daar verder niet over klagen want ik doe het mezelf aan maar soms denk dat ik beter alcoholist of zoiets had kunnen worden om mn behoeften te bevredigen.

13 Mezelf op kunnen trekken. Psychisch lukt dat net maar fysiek nog steeds niet. Komend jaar in de herkansing en hard nodig. Anders moet ik toch echt weer naar de sportschool.

14 Dagboek bijhouden. Mee begonnen, niet volgehouden. Het is heel stom: Ik kan niet schrijven zonder publiek. Dus dank dat je dit leest.

Kortom, drie van de 14 echt gehaald maar toch meer bereikt dan als ik het lijstje tot 3 doelen had beperkt.

Voor volgend jaar maak ik 52 goede voornemens.

2 Comments

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.