Het probleem van Rotterdam
Vanavond vindt in Lantaren/Venster een debat plaats tussen onder andere Marcel Moring, Adriaan Geuze en Marco Pastors over de stad Rotterdam. Basis voor het debat is het essay dat Moring schreef in NRC van afgelopen zaterdag. Dat artikel is helaas niet online beschikbaar maar de discussie er over vind je hier. Zelf kan ik er helaas niet bij zijn, het is trouwens ook volledig uitverkocht, dus geef ik hier maar beknopt mijn mening.
Moring stelt dat Rotterdam zijn elite verwaarloost en kiest voor het platte vermaak. Daardoor wordt de stad steeds minder aantrekkelijk voor hoger opgeleiden en glijdt de stad verder af. Het elan uit de gloriejaren, van halverwege de 80 tot begin jaren 90 van de vorige eeuw, is verdampt.
Ik herken de klaagzang van Moring grotendeels maar ben het niet met zijn analyse eens dat de elite is weggejaagd. Het probleem van Rotterdam schuilt voor een niet onbelangrijk deel in diezelfde elite. Moring roemt terecht de grachtengordel in Amsterdam maar vergeet dat de mensen daar een veel grotere betrokkenheid met de stad aan de dag leggen dan dat de elite in Rotterdam doet.
In Rotterdam heeft de elite zich teruggetrokken in Hillegersberg en Kralingen en laat de rest van de stad aan z’n lot over. Dat is althans mijn mening. Het is een Rotterdamse mening, dat wil zeggen: het is een klacht. Zoals praktisch iedere Rotterdamse visie bestaat uit klagen, inclusief het essay van Moring. Dat is een klacht, een verwijt aan jan en alleman, en daar blijft het bij. Rotterdammers klagen graag over wat de stad allemaal niet is. Geen cultuur, geen voetbal, geen gezelligheid, geen elite.
Rotterdam moet zichzelf inderdaad aan de haren uit het moeras omhoog trekken. Om dat voor elkaar te krijgen moet de stad in plaats van te lamenteren eens helder voor zichzelf definieren wat het dan wel wil zijn. Decennialang was het de grootste haven ter wereld maar daar red je het niet meer mee. Bovendien zie je in de stad geen schepen meer.
Ik kan zelf maar een uniek ding aan de stad bedenken: Rotterdam is de meest multiculturele stad van Nederland. Met alles wat daarbij hoort, goed en slecht. Dat moet de stad dan ook willen zijn. Rotterdam zegt dat ze durft maar het lef ontbreekt om die waarheid tot visie te kiezen.
Moring beklaagt zich over zaken als het Zomercarnaval die in zijn visie allemaal te plat zijn. Het probleem met het Zomercarnaval is niet dat het plat is maar dat alle cultuur er uit is gesloopt. Het Notting Hill Carnival in Londen, de grootste concurrent in Europa, afficheert zich duidelijk als een Caribisch evenement waar iedereen welkom is en die het stadsdeel neerzet als multiculturele wijk. In Rotterdam is de Caribische achtergrond geen aanprijzing meer. Het is iets geworden ‘voor alle mensen’.
Het is slechts een voorbeeld maar wie er op gaat letten ziet dat culturele verschillen in Rotterdam steeds meer weggestopt worden, want die worden beschouwd als slecht of impopulair. Het is als een haven die doet alsof er geen schepen komen. Het maakt van Rotterdam een stad die zich verstopt voor zichzelf.
5 Comments
Leave a Comment
- Francisco
Journalist
- Hollywood maakt alles stuk 21 maart 2025
- Als de geschiedenis op de deur klopt 18 maart 2025
- Rot op met je praatjes over de linkse elite en kijk deze film 16 maart 2025
- Rampjaren 16 maart 2025
- Voor het slapengaan 12 maart 2025
Als Hagenaar kan ik niet anders dan het met Moring eens zijn. Rotterdam is zeker niet de meest multiculturele stad van Nederland. Dus jouw unieke ding gaat ook niet op. In Den Haag hebben we het altijd over het havenvolk als we het over Rotterdammers hebben. En daarmee is meteen ook het vonnis wat cultureel niveau betreft geveld. Het is gewoon niet anders. Geen woorden maar daden, maar woorden leveren juist zulke culturele hoogstandjes op…
Wat maakt een stad tot ‘meest multiculturele stad van Nederland’. Het zal helaas langs mij heen zijn gegaan dat ze deze prijs hebben gewonnen. Het zal in elk geval niet liggen aan het aantal nationaliteiten, daarin spant Amsterdam toch echt de kroon (met alles wat daarbij hoort, goed en slecht).
Ik zou graag willen weten waar ik die grote multiculturaliteit in terug kan vinden, want ik ben daar niet vies van.
Laten we voorop stellen dat Moring uit Overijssel komt.
Er gebeurt zat met kunst in Rotterdam! Wel is het probleem dat de deelname aan het gemeentebestuur van Rotterdam van LR zeer veel schade heeft aangebracht aan de culturele sector. Wat dat betreft had iemand als Hugo Bongers dat stuk met meer inzicht kunnen schrijven dan Moring.
Overigens is er ook heus wel een hoge concentratie aan kunstenaars te vinden in andere delen van de stad, bijvoorbeeld het oude noorden. Misschien dat die groepjes kunstenaars te los van elkaar opereren en dat het wat minder ‘kliekerig’ is dan in Amsterdam? Ik vind het culturele klimaat hier nog steeds prettiger en minder ingeslapen.
De enige reden waarom Rottertdam meer multicultureel lijkt is omdat een fors deel van de blanke Rotterdamse bevolking in dezelfde economische omstandigheid zit als een (naar ik gok: fors) deel van de allochtone. Aangezien een groot deel van de stad, vooral binnen de ring, gebouwd is voor met name de ‘economisch uitgedaagden’ lijkt het in Rotterdam meer door elkaar, maar dat is dus niet omdat de culturele achtergronde elkaar zo goed liggen. Het is niet voor niets dat de PVV het uitstekend doet in dat soort wijken.
Mocht Rotterdam ambities hebben om echt wat van de stad te willen maken kan het het beste heel Zuid en half West slopen en daar dezelfde stratgie van mengen en mixen van architectuur, schaal, woontypes en woonstijlen op loslaten als men dat in Nieuw-Crooswijk doet. Grote fout is geweest om de basisarmoe van dat soort wijken in stand te gaan zitten houden middels de stadsvernieuwing.
Verder moet Rotterdam minder een doorgangsstad willen zijn, en meer een verblijfsstad. De meeste plekken in de stad zijn er op gericht om je daar zo snel mogelijk weer weg te hebben. Dikke infrastructuur, veel lege restruimtes en onaantrekkelijke detaillering, daar moeten jullie vanaf. Veel meer aandacht moet er komen voor groene verblijfsgebieden, schaalverkleining op straatniveau en dichtere bebouwing.
Rotterdam is helaas het schoolvoorbeeld van verloedering. Er is zeer slecht nagedacht over het importeren van grote groepen immigranten. Er is eigenlijk geen beleid gevoerd, of, in andere woorden, het beleid is aan zijn lot overgelaten. En daarmee de stad. Je kunt daarmee niet eindeloos doorgaan zonder dat een keer goed voor je kiezen te krijgen, en mijn inziens is de huidige politieke tendens daar een symptoom van. DAT mag de politieke elite zich aanrekenen. Het jammeren en in de kramp schieten als reactie op die tendens toont geen begrip voor de terechte frustratie van de dagelijkse praktijk.