Vrouwen, mannen en dit keer geen beren
Deze week zag ik laat op de avond een vrouw langs het park rennen. Zonder dat ik er iets aan kon doen was de eerste gedachte die in me opkwam ‘o, pas toch op’. Dat heb ik eigenlijk altijd bij zo’n tafereel, zelfs al heb ik mezelf al tientallen keren toegesproken dat het een onderdrukkende reactie is. De vrouw heeft het volste recht daar te lopen. Mijn bezorgdheid, hoe goed bedoeld ook, is een inbreuk op dat recht. Zoals ‘zou je dat nou wel doen?’ geen vraag maar een ontmoediging is.
Ik denk daarentegen nooit ‘kerel ga naar binnen want je maakt de mensen bang’ als ik ‘s nachts een man zie lopen. Terwijl de man het probleem is, niet de vrouw.
Deze discussie was de laatste weken populair naar aanleiding van de vraag aan vrouwen die rondgaat op social media: kom je in een bos liever een man of een beer tegen? De vrouwen antwoorden vrijwel allemaal beer waarop de mannen op de bekende koppige manier gaan uitleggen dat het antwoord anders moet zijn.
De film The Royal Hotel draait om hetzelfde gegeven: twee jonge vrouwen die backpacken door Australië belanden in een zeer afgelegen mijnwerkersdorp, middenin nergens. Lees de zin en je denkt onwillekeurig ‘o jee’. Waarom? Omdat mannen een gevaar zijn, zeker als er geen andere vrouwen zijn die hen nog enigszins in toom kunnen houden. Het gaat om mijnwerkers, maar zou het echt anders zijn als het allemaal corpsballen waren? Of bakkers? Of monniken? Of wat dan ook? Het gaat om alle mannen, zelfs de goede.
De film, gemaakt door Kitty Green, is geïnspireerd door een documentaire over een bar in een werkelijk bestaand afgelegen dorp waar iedere drie maanden een nieuw stel horecamedewerkers arriveert en dat voor de bewoners een heel ritueel is geworden.
De twee vrouwen komen terecht in het dorp omdat ze dringend geld nodig hebben, het werk in de bar goed betaalt en er niks anders voorhanden is. Die bar is de hel op aarde. Het is een psychologische thriller. Gaan ze dit overleven?
Die laatste vraag dient zich net zo vanzelf aan als mijn gedachte bij het zien van de solo hardloopster. We weten dus wat het probleem is maar op de een of andere manier willen mannen dat maar niet onder ogen zien. Ook in deze film niet. Ik vermoed dat het grootste deel van het publiek zich toch afvraagt of het wel zo verstandig was van die meiden. Die speelt ook tussen de twee hoofdrolspeelsters die zeer overtuigend twee vriendinnen met uiteenlopende opvattingen over avontuur spelen. Je moet de film zien om achter het antwoord op de vraag te komen.
The Royal Hotel draait nu in de bioscoop maar is ook al online te zien.
PS: Iedere zondagavond verstuur ik In de Week, een zeer persoonlijke nieuwsbrief over wat ik de voorbije week zag, las, meemaakte en dacht. Abonneer je hier gratis.
Meisjes, vrouwen worden ermee opgevoed. Kijk uit, laat weten waar je bent, fiets samen, niet alleen. Ik had altijd standaard een busje deodorant mee, niet omdat ik zo zweet maar om mezelf te verdedigen, hetzelfde geldt voor een sleutelbos waarmee je kunt krabben als het moet. Dat was, toen ik uitging, normaal. Maar dat is het natuurlijk niet.