De weekend-kranten staan vol met verhalen over Van Gogh en daarin komt regelmatig aan de orde of hij niet te ver ging. Velen vinden van wel en tot dinsdag deelde ik die mening. Sterker nog, ik kon uiterst verontwaardigd zijn over de manier waarop hij tekeer ging.
Een kenmerk van verontwaardiging is dat die vaak geen steek houdt. Het is een emotionele oprisping die wordt overgoten met een sausje logica. Mensen die uiterst verontwaardigd zijn over voorval A. kunnen volstrekt tegenovergesteld reageren op identiek voorval B. Meestal omdat het ergens anders is of iemand anders betreft.
Ik vond het bijvoorbeeld vreselijk dat Van Gogh de ziekte kanker toewenste aan GroenLinks-leider Paul Rosenmuller maar ik moest vorig jaar hartelijk lachen om een soortgelijke of nog ergere actie van Larry Flynt, oprichter van het pornoblad Hustler en berucht als zeg maar de Amerikaanse evenknie van Theo van Gogh. Die opende ter gelegenheid van de Nationale Gebedsdag (dat soort dagen hebben ze in de VS) een webpagina waar bezoekers werd opgeroepen te bidden “voor de langzame en pijnlijke dood van Bill O’Reilly”. O’Reilly is een uiterst conservatieve presentator van Fox News en na het zien van de documentaire Outfoxed niet anders te betitelen dan als een extraordinaire klootzak. Toen ik moest lachen had ik overigens nog nooit van O’Reilly gehoord.
Flynt onderging trouwens bijna hetzelfde lot als Van Gogh. In 1978 werd hij samen met zijn advocaat neergeschoten, overleefde maar raakte permanent verlamd. De dader was een extreem-rechtse seriemoordenaar die Flynt uit de weg wilde ruimen omdat in Hustler een vrijpartij was getoond van een blank en een zwart mens. Daarna vermoordde hij nog een reeks anderen.
Dat is dan toch een voordeel van succesvolle zelfmoordterroristen: seriemoordenaars kunnen het niet worden.