Waarom ik stop met Spotify

Een jaar geleden heb ik me afgekeerd van het ‘all you can eat’-principe van Spotify en ben ik weer losse muziek gaan kopen. Via iTunes. De directe aanleiding was puur praktisch. Ik maakte een radioprogramma waarin ik muziek draaide die in de studio in Hilversum niet voorhanden was, zoals van de geweldige eenmansband Sleeping At Last. Dus kocht ik de nummers zelf en brandde er cd’s van.
Dat beviel wonderwel goed, niet de cd’s maar het kopen. Ik merkte dat ik beter nadacht over de muziek die ik wilde horen en er ook aandachtiger naar luisterde. Ik had miskopen en net als met kleding en boeken scherpen ook de miskopen je geest en smaak: waarom wilde ik dit hebben en wat is er mis mee? Muziek is niet alleen genot, het is ook tijd. Als je het ene nummer kiest, kun je niet naar een ander luisteren.
Er kwam een ander aspect bij. Spotify, dat (mede) eigendom is van de platenmaatschappijen, betaalt artiesten schandalig weinig. Van iTunes krijgen ze ook te weinig maar in ieder geval meer. Ik zie niet in waarom het wel normaal is om geld te geven aan een straatmuzikant maar waarom ik niet voor de muziek waar ik van hou zou betalen.
Ik heb nog steeds een abonnement op Spotify, dat ik voornamelijk gebruik om nieuwe muziek te ontdekken. Maar de dienst doet me weinig. Het ‘sociale’ aspect van het netwerk komt in m’n gebruik amper aan bod. De kans is groot dat ik overstap naar de nieuwe streamingdienst van Apple die eind deze maand gelanceerd wordt. Ik ben er niet vreselijk opgewonden over maar ik hoop wel één ding: prettiger software. De muziekwinkel van Apple, de iTunes store, is om het zachtjes uit te drukken, niet echt geweldig. Als het een fysieke winkel was geweest zou die het afgelegd hebben tegen iedere music store, zelfs de Free Record Shop. Hetzelfde geldt voor iTunes. Dat programma is onhandig, onoverzichtelijk en heeft de gevoelswaarde van een diepvriesmaaltijd.
Ik hoop dat Apple die beleving ernstig verbetert. Muziek is niet alleen maar geluid, het is ook van alles daar omheen. Van vormgeving, tot technologie tot lifestyle. De software waarmee je er naar luistert zou niet het minste onderdeel moeten zijn.
Ik zie niet in waarom het wel normaal is om geld te geven aan een straatmuzikant maar waarom ik niet voor de muziek waar ik van hou zou betalen.
Je vergelijking gaat naar mijn mening mank. Een straatmuzikaan speelt live; het is een optreden/concert. Wanneer je naar een concert van je favoriete artiest gaat, betaal je toch ook. Heeft niets te maken met niet betalen voor een opname/MP3/download.
Ik snap het niet. Je vind Spotify niks, maar je houdt wel het abonnement. Nieuwe muziek is ook prima te ontdekken in fijne muziekwinkels als Kroese. Toegegeven, dit soort winkels zijn er niet veel meer, maar ze zijn er nog wel!
Ik koop overigens niet bij ITunes. De trackkwaliteit is niet optimaal, daarom koop ik gewoon cd’s en zet ze om naar het formaat dat ik graag wil.
Je schrijft:
“Spotify, dat (mede) eigendom is van de platenmaatschappijen, betaalt artiesten schandalig weinig.”
Maar: Is het niet zo dat de platenmaatschappijen waaraan Spotify geld afdraagt schandalig weinig van dat geld naar de artiesten doorschuiven?
Ik zie een nieuwe business. Een web site waar je geld kunt overmaken rechtstreeks aan de artiest, nadat je de muziek ergens illegaal hebt gedownload. Je krijgt een prachtig en gewaarmerkt certificaat dat je hebt betaald voor de muziek. De artiest is beter af, maar jij ook.
Bij Spotify kun je je muziek ‘downloaden’ en offline beluisteren. Met de roaming tarieven een noodzaak