Het fijne van film is ook dat je twee uur in een andere wereld bent. In het geval van La ragazza nella nebbia is dat Italiaans Tirol waar de inwoners met een accent spreken dat het midden houdt tussen Italiaans en Oostenrijks. Al had de film wel wat meer couleur locale kunnen gebruiken. Ik bezocht de streek een paar jaar geleden en het is een verwarrende cultuurclash, veel sterker nog dan in Italiaans-Zwitserland waar de menging van culturen al leidt tot een vervreemdende mix van temperament en stiptheid.

De totstandkoming is een verhaal op zich. Het is de debuutfilm van Donato Carrisi die veel eerder het scenario schreef, dat nergens kwijtraakte, er toen maar een boek van maakte dat prompt een internationale bestseller werd waarna hij het zelf alsnog kon verfilmen.

Het resultaat is een film die de indruk wekt een tv-film te zijn, qua uitgesponnenheid en platheid van de karakters. Topacteurs als Toni Servillo (van La Grande Bellezza), Jean Reno en tot mijn grote verrassing ook even Greta Scacchi, de actrice waar ik vroeger van in katzwijm viel, redden de zichtbare onervarenheid. 

Het verhaal gaat over de mysterieuze verdwijning van een meisje en een mediageile inspecteur die de zaak probeert op te lossen via trial by media, waarbij waarheidsvinding er niet toe doet, evenmin als de rechten van de verdachte, alleen de emoties van het publiek zijn belangrijk en de ijdelheid van hen die zich daar op richten.

Het is geen gemakkelijke film, het plot rammelt een beetje maar het is als toeschouwer alsof je met een andere bril kijkt naar de werkelijkheid die de media over ons uitstorten en dat is intrigerend genoeg.