Afgelopen zondag stopte camarados.com, een fascinerende moblog die ik drie jaar lang praktisch iedere dag bezocht. Het was het geesteskind en levenswerk van Gert-Jan Bos uit Glimmen, een dorpje onder de rook van Groningen, die daar zijn al dan niet gedroomde bestaan in vastlegde.
Dagelijks beschreef hij zijn activiteiten, of liever gezegd hij fotografeerde ze en voorzag ze van korte, heel korte, teksten. Vast onderdeel van zijn dag was de aanwezigheid van een groep meiden waarbij nooit duidelijk werd hoe de onderlinge verhoudingen lagen of wie ze precies waren.
Door de geraffineerde werkwijze van GJ werd het een heuse soap met alle elementen die een soap zo verslavend kunnen maken. Ik beken dat ik wel eens een fles wijn heb verloren met een weddenschap over de leeftijd van Floortje. Of met vrienden gediscussieerd heb over het leven in Het Paviljoen, de vaste pleisterplaats van Camarados. Eerder dit jaar ging ik er zelfs heen om te spreken op een weblogconferentie. Het voelde alsof ik rondliep op de set van een tv-serie.
Knappe jongen die dat voor elkaar krijgt.