De regen slaat woest tegen de ruiten. De bomen in de straat lijken te headbangen, zo hard waait het. Het is maandag, de herfst is in alle hevigheid losgebarsten. Ik kijk naar het weerbericht voor de komende dagen, met name zaterdag. Het ziet er niet goed uit. Dit kan wel eens de hel worden.

Weken eerder. De zon scheen en de luie zomer rekte zich nog wat langer uit toen op mijn scherm een plaatje verscheen: De tocht der tochten. Mijn pupillen vernauwden zich meteen, als van een kater die een muis ziet. Tocht der tochten, dat klinkt als een lokroep want als je die gedaan hebt, heb je ze allemaal gedaan. Ik ben in theorie erg efficiënt ingesteld. “Op zaterdag 1 november 2025 lopen we de 11strandentocht. Drie afstanden (50, 25 of 12,5 km) brengen je langs oer-Hollandse stranden met golvende kustlijnen, woeste zee en een zilte lucht. Dé ultieme uitdaging voor wandelaars, joggers en renners.” 

Oer-Hollands, bij die term voel ik meestal meteen nattigheid want Holland was in de oertijd een gigantisch moeras. Maar zo zal het vast niet bedoeld zijn. Dit wil ik, dacht ik. Ik appte een wandelmaatje. Ze reageerde meteen. “Wow! Ja, dat wil ik wel. Even kijken of ik kan.” Ze kon.

Ik schreef me in en bedacht een trainingsschema. Twee, drie keer per week een lange wandeling maken. Vaker naar de sportschool. Ik zag me al over het strand lopen. In t-shirt want het was nog zomer en dan is het lastig je de herfst voor te stellen. Onderweg passeerde ik in mijn verbeelding een luierende zeehond die me met zekere bewondering aankeek, omdat hij zelf geen benen heeft. Zo zou het zijn. Heroïsch, maar ook weer niet al te moeilijk. Precies zoals ik het graag heb.

Er kwam van die voornemens natuurlijk niks terecht. Ik ging niet naar de sportschool, ik wandelde niet. Inmiddels heb ik spierpijn van gewoon de hele dag op de bank liggen. Nog 4 nachten slapen en dan is het zover. Buiten jagen donkergrijze wolken door de lucht, als hongerige wolven. De straten zijn leeg. Niemand gaat vrijwillig naar buiten met dit weer. Code oranje, geel, rood, paars, whatever.

De 11strandentocht telt ruim 6000 deelnemers weet ik nu. Ik ga de 25 km doen en begin in Katwijk, van daar tegen de wind in naar het noorden, naar Zandvoort. Het is een tocht voor een goed doel, de Hartstichting zamelt er geld mee in voor onderzoek naar een zeldzame hartziekte die jonge mensen van het leven berooft. 

Ik had me voorgenomen middels olijke stukjes verslag te doen van mijn vorderingen en zo geld in te zamelen. Dat kwam er niet van. Nog 4 dagen te gaan en de teller staat op 0 euro. Ik schaam me. Dat is wel het meest sneue, dat je iets doet voor een goed doel en het mislukt. Als tiener ging ik met een collectebus langs de deuren. Niemand deed open. Dat gevoel.

De regen gutst tegen de ruiten, alsof iemand er een emmer water tegenaan smijt. Zal het zaterdag ook zulk weer zijn? Ik heb in het verleden wel 10 keer de 40 km van De Nacht van de Vluchteling gelopen, waarvan minstens twee keer in de stromende regen. Zo leerde ik dat het begrip ‘waterdicht’ alleen theoretisch bestaat. En dat was in de zomer. Nu is het herfst.

Ik voelde de regen al op mijn gezicht striemen. Zal ik lenzen indoen of een bril opzetten? De lenzen kunnen gaan branden en door een beregende bril zie ik niks. En dan lopen over zand, dat is extra zwaar. Hoge wandelschoenen of juist niet? Langs de waterlijn waar ze nat worden of verderop door het rulle zand strompelen? Toen ik me inschreef dacht ik nog aan blote voeten. Vooruitzien is ook al niet een van mijn talenten. 

Zaterdag dus. Dan moet het gebeuren. Kans op neerslag 70 procent, zegt de weerapp zonder een spoor van medeleven. De Tocht der Tochten. Ik zoek dat woord nog eens op. Tocht. “Een vrij sterke zuiging van de lucht.” Goh. Onderaan in het woordenboek staat: “niet al­ge­meen: in­ner­lij­ke kracht. Uit­druk­king: de tocht is er­uit, de fut”.

De fut, die ga ik nodig hebben. Oer-Hollandse fut. 

Doneren en motiveren voor de inspanning en de Hartstichting kan hier, iedere euro is welkom. Merci.

PS: Iedere zondagavond verstuur ik In de Week, een persoonlijke nieuwsbrief over wat ik de voorbije week zag, las, meemaakte en dacht. Abonneer je hier gratis.