Wie beroemd is, levert iedere dag strijd om privacy. Dat kan zich op alle niveau’s voltrekken. Van nooit even ongestoord iets kunnen doen omdat er altijd mensen zijn die je herkennen en dan vaak iets van je willen, tot stalkers die denken dat ze een speciale relatie met je hebben, tot de lui die er op uit zijn je kapot te maken, via social media of andere wegen, louter omdat je bekend bent. Het betekent dat je altijd op je tellen moet passen en eigenlijk nooit weet wie je kunt vertrouwen.

Het Intieme Leven heet de nieuwe roman van de Italiaanse successchrijver Niccolò Ammaniti en gaat daarover. Het is een beetje cynische titel want het beschrijft de lotgevallen van Maria Cristina Palma, door de media uitgeroepen tot mooiste vrouw ter wereld en getrouwd met de premier van Italië. Een intiem leven is amper voor haar weggelegd, anderen bepalen haar agenda, ze wordt altijd begeleid door beveiligers en assistenten. Ze wordt geleefd en laat zich leven. Ze vindt het zo normaal dat ze het zelf niet door heeft. Totdat de klap komt en een al lang achter zich gelaten verleden ineens voor de deur staat en heden dreigt te worden. Het boek beschrijft een week waarin haar bestaan volledig op de kop wordt gezet en de vrouw die zo gefocust is op haar uiterlijk ineens een zoektocht naar haar innerlijk moet maken.

De strijd die volgt is eenzaam want zoals de roman laat zien zitten schoonheid en intimiteit elkaar in de weg. Het lukt Maria Cristina amper om contact te hebben met mensen omdat de anderen altijd bezig zijn met hoe mooi ze is. Het verhaal gaat ondertussen over hoe lelijk mensen doen.

Het boek is bij tijd en wijle huiveringwekkend. Maria Cristina Palma heeft onverwerkte trauma’s die haar leven onbewust bepalen. Voeg daarbij dat ze in een wereld leeft waar voor pijn nauwelijks ruimte is. Alles wordt geëxploiteerd. Leed is hoogstens interessant als click bait, of om in een talkshow even te bespreken om de honger van het publiek naar emoties te bevredigen.

Het Intieme Leven schetst haarfijn een oppervlakkige wereld van media en politiek waarin iedereen voornamelijk met uiterlijkheden en beeldvorming bezig is. Waarin tv-interviewers zich opstellen als biechtvaders. Het is een wereld ook waarin polarisatie een trefzekere manier is om de benodigde aandacht te krijgen. Als je steun wilt krijgen moet je zorgen dat je met de dood bedreigd wordt, zo cynisch is het.

Ammiti hanteert een aparte stijl en beschrijft veel tot in de kleinste details, van textiel tot gerechten. Dat is soms handig – ik wist niet dat Italiaanse mannen geen sokken dragen – maar het kan ook vermoeiend zijn. Neem dit bijvoorbeeld: “Niets verduistert de albasten huid. Haar gedraaide bovenlichaam vernauwt in de taille, om weer te verbreden bij de heupen. Op de rechterheup verliest de huid zijn gepolijste monotonie en daar begint een anarchistisch, gehavend gebied waar de opperhuid zich, brandend, heeft gehergroepeerd in lichte, eeltige, strakke stroken en strepen als elastieken over rozerode valleien en gevoelloze kraters.” Valleien en kraters, met wat minder reliëf was het ook wel overgekomen.

Dat euvel treedt slechts af en toe op. Als het verhaal zijn vaart herneemt, leest het weer als een trein die raast door een donkere tunnel. Het Intieme Leven is een spannende, duistere vertelling over deze tijd.

PS: In de Week is mijn zeer persoonlijke nieuwsbrief. Iedere zondagavond in je mailbox met tips, ervaringen en ideeën. Abonneer je nu hier. Gratis.