Ik ben – lang geleden – een paar keer uit het niets aangevallen op straat. Dat is vervelend maar gelukkig viel de directe schade mee. Dat geldt niet voor de schaduw van dat geweld. Tot maanden daarna was ik op mijn hoede. Bij het geluid van voetstappen achter me ging ik al meteen in alarmstand. Het bleek moeilijk om niet paranoïde te worden.

De film Vincent doit mourir (Vincent moet sterven) gaat een tandje verder. Het gegeven is dit: een man waar verder niets mee aan de hand is en die een normaal leven leidt, wordt zonder aanleiding aangevallen door een onbekende die hem dood wil maken. Dat gaat gepaard met grof geweld. Hij weet ternauwernood te ontsnappen maar daar blijft het niet bij, al gauw dient zich een nieuwe belager aan. En daarna nog een. En nog een. Zonder dat duidelijk is waarom.

Het resultaat is een wereld waarin letterlijk iedereen levensgevaarlijk kan zijn. Hoe overleef je dat? Daarbij gaat het natuurlijk ook om de reactie van anderen. Want Vincent wordt niet alleen aangevallen, er is ook niemand die wil geloven wat hem overkomt. Het is totale paranoia.

De film opent met een krachtig abstract beeld dat je al direct het gevoel geeft dat er iets goed mis is. Dat wordt verder versterkt door de hoofdpersoon die dan in beeld komt, een nerdy, beetje sullig type. Geweldig overtuigend gespeeld door Karim Leklou. Iemand die niemand kwaad zal willen doen, lijkt het. Oh boy…

Vervolgens voltrekt zich een spannend verhaal dat steeds blijft verrassen. Er zitten extreem heftige scènes in maar die zijn tegelijkertijd grappig. De gebeurtenissen zijn absurd maar ook volstrekt geloofwaardig. En ik weet niet precies wat het is maar door het camerawerk voel je je als kijker ook voortdurend onzeker. 

In die zin sluit deze debuutfilm van Stéphan Castang goed aan bij het levensgevoel van dit moment waarbij de wereld gek geworden lijkt – of is – en er groot gevaar dreigt maar je ook geen idee hebt wat je er tegen moet doen. 

De film, die onder meer via Apple TV te zien is, haalt op RottenTomatoes een score van 93 procent. 

PS: Iedere zondagavond verstuur ik In de Week, een zeer persoonlijke nieuwsbrief over wat ik de voorbije week zag, las, meemaakte en dacht. Doe net als meer dan duizend andere lezers en abonneer je hier gratis.