Ik ga veertig kilometer door de nacht lopen. Met duizend anderen. En je kunt me helpen.

De laatste keer dat ik veertig kilometer op een nacht liep is lang geleden, diep in de vorige eeuw, toen ik in militaire dienst zat en we met een klein groepje soldaten drie of vier dagen door de bittere kou over de Peel liepen. Ik herinner me jongens die letterlijk om hun moeder riepen, die hun wapen op de grond smeten en snikkend op hun knieën vielen. Dat was niet alleen omdat de afstand zo lang was maar omdat niemand ons vertelde hoe ver we nog moesten en hoe lang het nog zou duren. Bij iedere controlepost werd ons verteld dat daar in de verte een kantinewagen stond, of een bivak was ingericht, of warme koffie was. Het was er nooit. Hooguit stond er op dat punt een beroepsmilitair die zei dat we pech hadden, dat de kantinewagen nèt was weggereden, dat het bivak nog een stukje verder was, of dat de koffie op was.

Het was een oefening om je weerbaarheid te testen, of om je persoonlijkheid te breken, afhankelijk van hoe je tegen militaire dienst aankeek.

Dat lopen was zwaar maar die huilende jongens vergeet ik nooit meer.

Nacht van de Vluchteling

Ik moest er aan terugdenken omdat ik mezelf in een vlaag van verstandsverbijstering heb opgegeven voor De Nacht van de Vluchteling, een nachtelijke wandeltocht van 40 kilometer van Rotterdam naar Den Haag. Komende zaterdag.  Het is een sponsorloop, met maximaal 1000 deelnemers. Het geld dat opgehaald wordt gaat naar hulp aan verkrachte vrouwen in Congo (als je een iPad hebt kun je er hier gratis een multimedia documentaire over downloaden).

Sponsoren

Maar goed een sponsorloop, dus heb ik sponsors nodig. Sponsoren kun je hier. Mijn dank is bij voorbaat groot.

Meelopen

Je kunt ook meelopen (nog leuker!). Het team heet Twitter, meld je aan en we lopen samen.

Twitter

En je kunt me helpen door me zaterdagnacht al twitterend door de tocht te slepen. Follow me on Twitter, zo te zeggen.