Een vriendin klaagde dat op Koningsdag om veel openbare plekken in de stad plots hekken stonden en je moest betalen om er naar binnen te mogen. Festivals op pleinen, terrassen die afgeschermd werden. Op vertrouwde plekken was het plots niet meer mogelijk neer te strijken en mensen te kijken. Het waren evenemententerreinen geworden.

Ik vond haar reactie eerst overdreven. Wat geeft dat nou, het is toch feest? Maar toen we er verder over spraken werd me duidelijk dat er meer aan de hand is.

De ontwikkeling beperkt zich niet tot Koningsdag. In het weekend zie je terrassen die de hele stoep in beslag nemen en de vrije doorgang afschermen dan wel anderszins verhinderen. De publieke ruimte wordt langzaam steeds meer ingenomen en vervolgens ontoegankelijk gemaakt.

Ik vond het goed dat de horeca in de coronaperiode meer ruimte kreeg, ik ben ook voorstander van het vervangen van parkeerplaatsen door stoeltjes en tafels maar nu lijkt die vrijgevigheid zich weer tegen de burgers te keren. Je wordt gereduceerd tot consument. Eerst was de consumptie verplicht, nu moet je betalen om überhaupt het terrein op te mogen. Want we hebben het over de publieke ruimte die vrij toegankelijk moet zijn. De stoep is niet van de horeca. De horeca mag er gebruik van maken.

Je ziet het ook bij parken die afgesloten worden voor puur commerciële festivals, het zijn op mooie dagen ineens bedrijventerreinen.

Het deed me denken aan een item dat ik zag op Instagram over een situatie in Frankrijk. Niet met terrassen maar met parkeergarages bij ziekenhuizen. Die zijn in verschillende steden geprivatiseerd. De tarieven rijzen de pan uit. Het betekent dat patiënten die een ziekenhuis bezoeken verplicht worden tientallen euro’s te betalen aan een particulier bedrijf.

Wie er kritisch op reageert wordt uitgelachen. Die lach klinkt inmiddels bekend.

PS: Abonneer je hier op mijn gratis nieuwsbrief In de Week. Met iedere week nieuwe ontdekkingen