De Tobacco Forces is de meest merkwaardige superheldengroep die je ooit zult zien. Gehuld in strakke, felgekleurde outfits levert een groep mensenredders strijd tegen duistere krachten die de wereld bedreigen. Dat doen ze met martial arts-achtige vechttechnieken en giftige gassen. Ieder lid van de groep is vernoemd naar een schadelijke stof uit sigaretten: Benzeen, Nicotine, Ammoniak, Methanol en Kwik.

Er is echter een probleem. Hun groepsproces is aan het verslijten. Ze dreigen op den duur uit elkaar te vallen als team. Daarom geeft hun leider hen via een videocall opdracht zich terug te trekken in een afgelegen resort voor een weekje teambuilding. Hun leider is trouwens een rat. Een seksbeluste rat om precies te zijn.

Meer wil ik eigenlijk niet vertellen over Fumer Fait Tousser (Roken veroorzaakt hoesten), de nieuwe actiehorrorcomedy van Quentin Dupieux, een van de origineelste filmmakers die ik ken. Eerder zag ik Deerskin en Incroyable mais vrais, twee films die ook als belangrijke eigenschap hebben dat ze niet na te vertellen zijn.

Wil je Fumer Fait Tousser, die volgende maand in Nederland wordt uitgebracht, gaan zien, laat dan om te beginnen al je ideeën varen over wat een film of verhaal is. Je verwachtingspatronen thuislaten is ook een goed idee. Die zitten je anders alleen maar in de weg.

Er spelen weer grote – Franstalige – sterren in mee, zoals Benoît Poelvoorde en Anaïs Demoustier, en de film zit boordevol bizarre vondsten, zoals een suïcidale AI robot. Alles is goedkoop gemaakt en dat maakt het alleen nog maar leuker. Regisseur Dupieux is een soort Franse Wes Anderson, maar dan intelligent, grappig en zonder pretenties of budget.

Over dat grappig, het is geen humor voor iedereen. Je moet er ook voor in de stemming zijn. De film steekt op even aangename als absurde wijze de draak met alles. Vaak zijn het filosofische vraagstukken – het is immers een Franse film – over bijvoorbeeld de vraag hoeveel er nog van je over moet zijn om als persoon te gelden. En dan bedoel ik fysiek.

De film drijft ook de spot met actuele kwesties. Zo is er de ongemakkelijke groepsdiscussie over de vraag of het woord ‘ongesteld’ nog wel gebruikt kan worden in deze tijd. Dat laatste – in deze tijd – is een overigens een loos begrip. De film lijkt in de jaren ‘60 te spelen maar ze hebben allemaal een smartphone.

En dan zit er ook nog een seksscène in die je – tot je spijt – nooit meer zult vergeten.

Fumer Fait Tousser duurt niet lang, vijf kwartier. Ik heb me geen minuut verveeld maar ook geen idee waar ik naar heb zitten kijken.

PS: Iedere zondagavond verstuur ik In de Week, een persoonlijke nieuwsbrief over wat ik de voorbije week zag, las, meemaakte en dacht. Abonneer je hier gratis.