Daaaaaalí! is een geweldige film die ik aan niemand durf aan te raden die ik niet persoonlijk ken. Het is namelijk geen film zoals je film gewend bent. Er zit bijvoorbeeld niet echt een begin aan. En ook niet echt een einde. Daartussen zit iets wat je ook niet echt een verhaal kunt noemen. De hoofdrol wordt vertolkt door zes verschillende acteurs (vandaar de gerekte titel met zes a’s) die allemaal hetzelfde personage spelen: Salvador Dalí, de beroemdste surrealistische schilder. 

Misschien begint het nu te dagen. De schilderijen en kunstwerken van Dalí zijn ook nooit echt wat ze lijken, alleen al omdat niemand weet wat ze voorstellen. Neem zijn Venus van Milo met laden die je vroeger in Rotterdam kon zien, toen museum Boijmans nog open was. Is het een beeld of een ladenkast? En wat doen die veertjes er op? Veel van zijn werken zijn gebaseerd op dromen, dus je kunt wel bedenken waar de film onder meer over gaat.

Dalí bezocht Rotterdam in 1970 en als ik op de verhalen afga die ik er over hoorde – hij verscheen onaangekondigd met veel bombarie op de opening van een aan hem gewijde tentoonstelling, een aanbidder knielde en kuste zijn hand – dan is het beeld dat de surrealistische film schetst zeer realistisch.

Daaaaaalí! is gemaakt door het Franse absurdistische genie Quentin Dupieux waarover ik al eerder schreef (Deerskin, Incroyable mais vrais en Fumer Fait Tousser) en duurt zoals veel van zijn films weer slechts 77 minuten. Hij schreef ook het script, bediende de camera en componeerde de muziek.

De film opent met het beeld van een piano die ook een fontein is. En nog iets anders. Dan komt er een vrouw in beeld die slaapt op een hotelbed. Ze ontwaakt en ziet dat een geit de bloemen in de kamer aan het opeten is. Of droomt ze? Vervolgens arriveert Dalí om zich door haar te laten interviewen. Alhoewel, arriveren… de gang van het hotel is zo ontzettend lang dat hij minuten onderweg is. Snap je het nog? Dan is de kans groot dat de film je bevalt. Snap je het niet maar vind je het wel leuk? Dan ook. De bioscoopzaal was vrijdagavond niet druk bezet maar er werd wel hard gelachen.

Als ik me niet vergis is in de film geen enkel kunstwerk van Dalí te zien. Maar dat valt niet op. Alleen Dupieux kan met zoiets wegkomen. Of Dalí zelf, zoals de film ook aantoont.

Verder zou ik bij god niet weten wat ik er over moet zeggen. Het is niet voor niks surrealisme.

Daaaaaalí! draait in 32 bioscopen. 

PS: Iedere zondagavond verstuur ik In de Week, een persoonlijke nieuwsbrief over wat ik de voorbije week zag, las, meemaakte en dacht. Abonneer je hier gratis.