40 jaar geleden, het treinongeluk in Rotterdam
Door het vreselijke ongeluk in Voorschoten moest ik denken aan een eerdere ramp. Op 27 december 1982 botste in Rotterdam-West, ter hoogte van de Essenburgsingel waar nu de Mevlana moskee staat, de Duitse Nord West Expres op een stoptrein van de NS. Er vielen drie doden en 20 gewonden.
Ik woonde indertijd in de buurt en ging ter plekke kijken. Het was een verbijsterend tafereel, alleen al omdat je aan de verstrengelde wrakken kon zien met hoeveel kracht de botsing gepaard moest zijn gegaan. Ik weet ook nog merkwaardige details. Zoals dat ik verbaasd was over hoe groot de wielen van een trein eigenlijk zijn en hoe hoog de wagons boven de rails hangen. Dat zie je niet vanaf een perron. De dia’s die ik maakte kwam ik toevallig een paar weken geleden terug tegen bij het opruimen.
In het weekblad Oud Rotterdam lees ik dat de Duitse trein destijds ook een officiële Russische wagon had waar een delegatie in reisde. De Koude Oorlog was nog volop aan de gang en dat gaf problemen. De Russen dachten dat er sprake was van opzet en wilden aanvankelijk de trein niet verlaten. “Het Russische rijtuig was Russisch grondgebied. Of het werd als zodanig beschouwd.”
Zes jaar eerder was op hetzelfde traject, even verderop in Schiedam, een soortgelijk ongeluk gebeurd. Daarbij vielen 24 doden. Het baanvak had nog geen beveiligingssysteem ATB (automatische treinbeïnvloeding) gekregen. Indertijd kon er niet gecommuniceerd worden met machinisten die op de trein reden. In NRC een huiveringwekkend zinnetje: “De centrale post in Rotterdam moest gisterochtend werkloos toezien hoe de lampjes op het tableau waarop de treinbewegingen zichtbaar worden gemaakt, op het niet door atb beveiligde tracé langzaam naar elkaar toekropen.” De verkeersleiders zagen het ongeluk aankomen en konden niets doen.
De horror.
- Francisco
Journalist
- Wat kwam er in 2025 terecht van mijn goede voornemens? 28 december 2025
- Nachtelijke zoektocht door Barcelona 28 december 2025
- De belangrijkste film van 2025 25 december 2025
- Hoe Sydney Sweeney me tot gijzelaar maakte 19 december 2025
- Narcisme als volksziekte 17 december 2025
Mijn vader was er vanuit de ns bij betrokken. Heeft op mij als kind diepe indruk gemaakt. Hij kende de machinisten dat raakt hem diep. Maar ook hoe iedereen vond dat hij dichtbij mocht komen ondertussen de hulpverleners belemmerend.
En inderdaad de Russen gingen helemaal op tilt.
Van dat ongeluk in Schiedam kwamen nogal wat gewonden op het bord van mijn vader, chirurg in het Nolet ziekenhuis in Schiedam. Ik woonde toon alleen met hem, na het vroege overlijden van mijn moeder.
Medisch gezien had mijn vader toen alles al eens meegemaakt.
Tijdens het avondeten – met ons tweeën – liet hij zich op feitelijk toon over de gevolgen van de klap van die morgen ontvallen: ‘Opvallend veel mensen zonder benen.’
En als ik mij niet vergis : veel scholieren.
Nee, geen scholieren de dag na Kerst. De trein was matig bezet.
Negeer mijn eerder commentaar, ik zie nu dat dit het eerdere ongeval in Schiedam betreft. Wat me daarvan bij is gebleven is dat direct na het ongeluk een afgebroken treindeur werd gebruikt om een slachtoffer het treinwrak uit te dragen.
Over de onontkoombaarheid van onheil dat je ziet aankomen: een heel klein voorvalletje.
Bij een speels stoeipartijtje op een zeilbootje vloog ooit mijn horloge af.
Ik zie dat ding nog in de lucht ‘hangen’.
Er was al niks meer aan te doen.
Nog heel even en dan was ie weg.
Voorgoed.
Alleen het beeld van dat horloge in de lucht is gebleven.
Als je heel alert wordt neem je zoveel informatie op dat het lijkt alsof het slow motion is. Ik heb dat ook wel eens meegemaakt bij een auto-ongeluk https://www.franciscovanjole.com/blog/2013/08/07/sla-de-ruit-in/
Ik zat in de verongelukte stoptrein, als dienstplichtig militair onderweg naar de kazerne in Nunspeet. Ik was net opgestapt op station Delft Zuid. De trein leek eerst dat station voorbij te stuiven, maar remde toch nog krachtig af en kwam nog net aan het perron tot stilstand. Zodoende kwam ik helemaal achterin de trein terecht – achteraf gezien een geluk bij een ongeluk.