Wereldbeeld

Ik ben de afgelopen maanden 12 kilo afgevallen. Dat was ik al veel langer van plan maar het is de eerste keer dat het gelukt is. Laat ik even technisch worden. Mijn BMI zit nu net rond de 24. Ik wil eigenlijk naar de 22 – om te voorkomen dat ik met Kerst meteen weer boven de maximumwaarde van 25 zit – maar dan moet er nog zeker zeven kilo af en ik weet niet of dat gaat lukken. Dan weeg ik net zoveel als toen ik begin 20 was en nog rookte.

Hoe ik die kilo’s kwijtraakte? (Want dat wil iedereen weten) De eerste 100 dagen van het jaar dronk ik geen alcohol, dat hielp al wat, verder de bekende trucs van veel water drinken, niet snacken, daarna kwam het paardenmiddel: minder eten. In plaats van een heel bord maar driekwart of minder. In het begin heb je honger maar even doorbijten, zogezegd, en dan wen je er aan. Bovendien is het wel lekker om een beetje hongerig te zijn. Zeker als je naar bed gaat.

Maar dat is niet waar ik het over wilde hebben. De afgelopen week merkte ik dat ik anders om me heen kijk. Tot een half jaar geleden zag ik op straat vooral mensen met overgewicht, nu valt me op hoe mager veel mensen zijn. Dat is een gek fenomeen, waar al een hele lading psychologen op afgestudeerd is. 

Eerst vond ik mezelf te dik en checkte ik kennelijk vooral of ik mensen zag die dikker waren dan ik zodat ik kon denken dat het bij mij wel meeviel. Nu is afvallen een haalbaar streven gebleken dat – excusez les mots – naar meer smaakt en zie ik de een na de ander: “Jee, die is dun, dat wil ik ook.”

Het straatbeeld is ondertussen echt niet veranderd maar wel mijn blik. Ik zie wat ik wil zien: veel magere mensen. Nooit geweten dat je het woord wereldbeeld letterlijk moet nemen.

2 Comments

  • I met you when you looked like this!! In 1974!!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.