Hors Normes is de nieuwe film van de makers van de kaskraker Intouchables. Ook nu valt er weer volop te lachen maar neem vooral ook een pakje tissues naar de bios. 

Vincent Cassel en Reda Kateb spelen een Parijse jood en moslim die samen op nogal ongebruikelijke wijze de opvang runnen voor zware autisten die door alle instellingen geweigerd worden. Dat doen ze met hulp van vrijwilligers en medewerkers in alle kleuren, soorten en maten. Het klinkt als een multiculti diversiteits hallelujah verhaal en dat is het ook maar het is toch echt gebaseerd op ware gebeurtenissen. Net als bij Intouchables zie je bij de aftiteling beelden van de echte Bruno en Malik die zo’n opvang verzorgen. Hup, daar heb je de tissues weer nodig.

Zoals wel vaker bij Parijse films is Hors Normes op documentaire-achtige wijze geschoten. Je zit als het ware steeds middenin de actie en de scenes volgen elkaar in hoog tempo op. Dat komt de diepgang niet ten goede maar dat hoeft ook niet bij dit portret van mensen die een reddingsmaatschappij tussen wal en schip vormen. Ondertussen worden ze zelf met sluiting bedreigd omdat ze niet voldoen aan de bureaucratische voorschriften, net als de slachtoffers die ze trachten te redden.

Eerder op de dag bezocht ik de fantastische Suriname-tentoonstelling in De Nieuwe Kerk te Amsterdam. Op een van de video’s vertelt een vrouw over hoe in Paramaribo een hindoe-minister in december een moslim-speech hield, vervolgens de christelijke kerstboom in werking stelde, waarna iedereen van alle geloven met elkaar kersliederen begon te zingen. “Het opmerkelijke is dat in Suriname niemand dat bijzonder vindt”.

Daar moest ik aan denken toen ik Hors Normes zag, die eenzelfde vanzelfsprekendheid bevat. Je zou willen dat heel de wereld zo was. Ook daarom is het een fijne Kerstfilm.