Athena is een film die niet op Netflix thuishoort. Tenzij je een Imax-scherm aan de muur hebt hangen met bijbehorende geluidsinstallatie. Zo’n combinatie doet recht aan de overweldigende ervaring die deze film van Romain Gavras is. Athena is een vrijwel permanent doorlopend spektakel met een overweldigende cameravoering en opzwepende soundtrack die je het gevoel geeft zelf middenin het geweld te zitten.

Want geweld is het, anderhalf uur lang, met slechts af en toe een pauze om op adem te komen. Dat onophoudelijke karakter maakt ook dat je begint te voelen hoe het is om daar te zijn. Er is geen ontsnappen aan.

Daar is Athena, zo’n troosteloze Franse buitenwijk die ooit is ontworpen met de mooiste idealen maar nu niet meer is dan een betonnen hel. Bewoond door de meest kansloze inwoners van het land. De banlieues, de Franse stadsdelen waar de toekomst nooit meer arriveert en ontsnappen veelal onmogelijk blijkt. Als je er wordt geboren sta je meteen fors op achterstand.

Als de film begint is net de 13-jarige Idris omgekomen door politiegeweld. Een video van de toedracht gaat viral en leidt tot een explosie van woede. De jongeren uit de wijk eisen dat de verantwoordelijken worden gestraft maar ze vrezen een doofpot. Uit protest zetten ze de wijk in vuur en vlam en veranderen die in een fort. In de eerste minuten sleept de film je met zeer knappe zeer lange take aan je lurven het verhaal in.

Ordetroepen rukken op en 90 minuten lang vindt er een veldslag plaats die doet denken aan de oudheid. De agenten vallen aan zoals de Romeinen in Asterix, zichzelf beschermend in een constructie van schilden. Het is ook eigenlijk een klein dorp dat zich verzet tegen een overmacht.

Natuurlijk is er een verhaal. Dat draait om de drie broers van de omgekomen tiener. Een is Abdel, een gedecoreerde beroepsmilitair die net terug is van een missie in Mali. Er Karim, de leider van de opstand die furieus is en vasthoudt aan zijn eis tot gerechtigheid. En dan is er is nog een broer die drugsdealer is. Die laatste is alleen maar met zichzelf bezig. Tijdens het beleg voeren zij strijd met elkaar, ieder voor hun eigen toekomstbeeld. Daar tussendoor loopt er nog een plotlijn waar ik niks over wil verklappen.

Wat je ziet lijkt een regelrechte oorlog. Een burgeroorlog waar je extreemrechtse types vaak hardop van hoort dromen. Geert Wilders bijvoorbeeld. Athena laat zien hoe die droom werkelijkheid kan worden. Een nachtmerrie die dichterbij is dan je denkt, waarschuwt de film. Romain Gavras staat daarmee in de traditie van zijn vader Costa Gavras die met films als Z, Missing en Betrayed de extreemrechtse dreiging in beeld bracht.

Aan het scenario werd meegeschreven door Ladj Ly, de regisseur van de fenomenale Les Miserables die zich ook afspeelt in de banlieue.