Geen idee waar het zo plots vandaan kwam maar ik had ineens onstuimige trek in een nietsontziende anti-nazifilm. Dat trof want sinds deze week is Sisu online, een snoeiharde Finse film die de nazi-opruimwoede volledig bevredigt.

Sisu, zo wordt vooraf in Tarantino-achtige titels uitgelegd, is een Finse term die staat voor doorzettingsvermogen en onwaarschijnlijke moed. Het verhaal draait om beiden.

Het is 1944. De nazi’s zijn zich aan het terugtrekken uit Finland en vernietigen daarbij alles wat ze tegenkomen. De camera beweegt door een zeer afgelegen streek en stopt bij de eenzame held, de oud-commando Aatami die een teruggetrokken bestaan leidt in het verlaten noorden en na lang zoeken eindelijk goud heeft gevonden. Zijn droom is vervuld maar natuurlijk verandert die meteen in een nachtmerrie want de nazi’s pakken zijn schat af.

Aatami luistert niet naar hedendaagse strategieën als ‘verbinding zoeken’. Hij ziet de nazi’s niet als bezorgde burgers die serieus genomen moeten worden. Hij kiest niet voor appeasement.

Hij neemt wraak. En hoe. Sisu is een slashermovie. Ledematen vliegen over het scherm en het bloed spuit alle kanten op. Dat klinkt vreselijk maar het wordt allemaal zeer esthetisch gefilmd, met veel humor ook en het Finse landschap levert adembenemende beelden op.

Sisu is een soort mengeling van spaghetti-western en post-apocalyptische actiefilm. De dialoog in de hele film beslaat hooguit twee A4-tjes. De strijd tegen nazi’s heeft ook niet meer nodig, je weet wie er goed en slecht zijn. Het is natuurlijk wel fictie want in de echte wereld blijken hele oude, witte volksstammen dat verschil plots niet meer te weten. Gelukkig geldt dat niet voor de oude held in de film, die knap gespeeld wordt door de zwager van de regisseur.

De film oogt gruwelijk maar het is misschien goed te weten dat de omstandigheden waarin de film gemaakt werd dat ook waren. Omdat de pandemie heerste werd besloten de scenes te filmen in de omgeving van het noordelijkste dorp van de Europese Unie, met slechts 200 inwoners. Het vroor 20 graden en de wind was zo krachtig dat de Duitse legerhelmen wegwaaiden. Voeg daarbij dat de acteurs de meeste stunts zelf hebben uitgevoerd. Je moet er wat voor over hebben om nazi’s te verslaan.

Sisu is een vermakelijke, hoopvolle film waar je wel een sterke maag voor moet hebben. Er zit ook nog een mooi advies in dat aan actualiteit niets ingeboet heeft: het gaat niet om winnen, het gaat om nooit opgeven.

Sisu is online te bekijken via onder meer Pathé en Apple. Bekijk de trailer, dan weet je meteen of het wat voor jou is.

PS: Iedere zondagavond verstuur ik In de Week, een zeer persoonlijke nieuwsbrief over wat ik de voorbije week zag, las, meemaakte en dacht. Abonneer je hier gratis.