Hoe ik 2025 te lijf ga

Iedere jaarwisseling kijk ik terug op wat er van mijn goede voornemens, die ik een jaar eerder opstelde, terechtkwam. Anderen noemen dat ‘de balans opmaken’ maar balans, dat ken ik niet echt. Ik ben meer iemand die alleen maar tracht z’n evenwicht niet te verliezen. Dat lukt zelden, ik val en ik donder naar beneden. De voornemens zijn bedoeld om weer op te krabbelen.
Vorig jaar besloot ik het lijstje met voornemens wat kort te houden. Want net als veel mensen ben ik er niet zo goed in mijn plannen voor het jaar te verwezenlijken. Ik ben te optimistisch in wat ik wil bereiken of te slap in het uitvoeren. Waarschijnlijk beide.
Ik had me na jaren Duolingo voorgenomen de Franse taal machtig te worden op niveau B2. Ik schreef me in bij de Alliance Française voor in totaal van 4 cursussen, waarvan een twee weken semi-intensief in Parijs. B2 betekent onder meer: “Kan zo vloeiend en spontaan reageren dat een normale uitwisseling met moedertaalsprekers mogelijk is zonder dat dit voor een van de partijen inspanningen met zich meebrengt.” Ik spreek volgens mezelf nu inderdaad moeiteloos Frans, een verbeterpunt is nog wel dat de geduldig toehorende moedertaalsprekers daar in de praktijk anders over denken. Maar het lukt uiteindelijk regelmatig, na enige inspanning.
Het streven om een Franse film zonder ondertiteling te zien haal ik nog lang niet maar van Franse liedjes begrijp ik nu vaak wel waar ze over gaan en ik lees Franse boeken, als ze niet al te ingewikkeld zijn. Ik ben daardoor in staat kennis te nemen van de Franse manier van denken en daar was het me om te doen. De taal die je spreekt bepaalt hoe je denkt, luidt een Franse wijsheid en ik vind zelf dat de Nederlandse denkcultuur te veel overwoekerd is door het Engels en de bijbehorende manier van denken. Als je er op let is alles ervan doordrongen. Get it? Er zijn natuurlijk nog 100 andere redenen, bijvoorbeeld dat het heel leuk is om een vreemde taal te leren. En dat Frans een hele mooie taal is. Al had ik – gelukkig – geen besef van hoe moeilijk ze is. Mijn bewondering voor iedere vreemdeling die het Nederlands leert is enorm toegenomen.
De laatste cursus Frans die ik volgde en goed heb afgelegd was op niveau B1.2. Dan ben je een ‘onafhankelijk gebruiker’. Of zoals de definitie het verwoordt: “Kan een beschrijving geven van ervaringen en gebeurtenissen, dromen, verwachtingen en ambities en kan kort redenen en verklaringen geven voor meningen en plannen.”
Een ander voornemen was de 1/4 marathon van Rotterdam binnen een uur te volbrengen. Ik moet er op wijzen dat dit een al jaren terugkerend voornemen is. Trouwe lezers weten hoe de voorbereidingen steevast mislopen. Ook dit jaar weer. Maar ik kwam wel tot de ontdekking dat ik volgens bepaalde statistieken mezelf nu een middelmatige loper mag noemen. Dat is voor mij al een overwinning.
Laat me nog even wat duidelijke mislukkingen noemen. Zoals het voornemen een boek te schrijven. Dat lukte me al 23 jaar niet en nu evenmin maar ik heb dit jaar wel aan een uitgever beloofd dat ik binnen een week een synopsis zou insturen. Helaas is dat er niet van gekomen maar als ik mild voor mezelf ben zou ik het toch als een nieuwe stap kunnen zien.
Andere mislukkingen hebben ook een positief effect. Zoals het voornemen iedere dag te sporten. In de praktijk heb ik dit jaar 86 keer gesport, dat wil zeggen me een half uur of langer intensief ingespannen. Dat is 1,6 per week. Het komt natuurlijk niet in de buurt van 7 keer per week maar zonder het voornemen was het 0,01 geweest.
Ik nam me voor in 2024 60 films te zien. Dat zijn er 56 geworden waarvan 27 met mijn Cinevillepas in de bioscoop, waardoor ik de abonnementskosten er uit heb. Volgens de cijfers van Cineville zelf gaat de gemiddelde abonnementhouder 30 keer per jaar. Hiervoor geldt ook, zonder dit voornemen zat ik aan het bioscoopbezoek van de gemiddelde Nederlander: 5 keer per jaar.
Dan was er het doel om dit jaar 50 boeken te lezen. Als ik dit schrijf staat de teller op 43. Ik probeer met wat novelles de resterende dagen nog wat dichterbij de eindstreep te komen maar de 50 ga ik niet halen. Wel is 43 ruim voorbij mijn doel van vorig jaar toen het 40 was en ik op 32 bleef steken. Bovendien las ik dit jaar 7 titels in het Frans.
Tot slot was er het voornemen dat voortvloeide uit een andere challenge: niets kopen. Dat heb ik zoals voorgenomen tot eind oktober volgehouden. Daarna volgde er natuurlijk even een inhaalslag maar die was snel voorbij en het lijkt alsof mijn koop- en consumptiegedrag echt ten goede veranderd is. Ik koop veel minder, om niet te zeggen amper. De leidraad is: niks kopen dat je niet nodig hebt. In de praktijk blijk ik maar heel weinig echt nodig te hebben.
Ook pluk ik nog steeds de vruchten van een van mijn eerdere voornemens. Ik drink bijvoorbeeld al meer dan twee jaar geen alcohol meer en kan dat echt iedereen aanraden. In het begin was het sociaal lastig maar inmiddels speelt het geen enkele rol meer en is het net zo vanzelfsprekend en makkelijk als dat ik niet meer rook (gestopt in 2000) of geen dode dieren eet (sinds 1979).
Er zijn natuurlijk tal van argumenten in te brengen tegen het maken van goede voornemens. Volgens critici werken ze contraproductief omdat je er nooit in slaagt ze te volbrengen en dat frustreert. Ik zie dat anders. Mijn voornemens beschouw ik bij voorbaat als onbereikbaar maar door de lat hoog te leggen kom ik verder dan door een realistisch doel te kiezen. Een voornemen is voor mij iets waarvan je denkt dat je het niet kunt halen of alleen met enorme inspanning.
Met die gedachte heb ik een nieuw lijstje voor 2025 gemaakt. Gezien de ontwikkelingen en trend van de afgelopen jaren gaat 2025 een nog slechter jaar worden dan de voorgaande dus moet ik extra mijn best doen daar verandering in te brengen. De aanval is de beste verdediging.
Het is dan ook een hele lijst die ik heb gemaakt, een voornemens-offensief.
Ik blijf natuurlijk aan mijn Frans werken, bijvoorbeeld door een conversatiecursus te volgen, maar ga nu ook proberen het Spaans onder de knie te krijgen. Eerst via Duolingo, later met een cursus. Het doel wordt niveau B1. Adelante!
Een ander nieuw voornemen komt direct voort uit mijn Frans leren. Sindsdien correspondeer ik met een vriendin in het Frans middels met de hand geschreven brieven. Mijn handschrift is dusdanig verminkt dat ik me daarvoor schaam. Dat werd me nog eens extra ingepeperd toen ik op brieven stuitte die mijn vader lang geleden vanuit Argentinië schreef en niet alleen geraakt werd door de schoonheid van zijn taal en zijn meeslepende vertelkunst maar ook die van zijn handschrift. Dus ik ga serieus werken aan leesbaar met de hand schrijven.
In het verlengde daarvan ga ik iets onder de knie proberen te krijgen dat ik verleerd heb: blind typen met 10 vingers. Een van de weinige diploma’s die ik bezit is een typediploma. Dat haalde ik op de middelbare school maar ben daarna zo lang in fabrieken gaan werken dat ik het weer verleerde.
Verder:
Geen snoep meer eten dat uit een fabriek afkomstig is.
Iedere maand een kort verhaal schrijven.
Iedere zondag een opinieartikel publiceren.
Een keer per week naar de bioscoop.
Iedere week een boek lezen.
Iedere maand een wandeling van minstens 15 kilometer maken.
Iedere dag 3 kilometer lopen.
Dat lijkt me voldoende om niet in sombere verniksing te vervallen. Laat 2025 maar komen.
Alvast de beste wensen voor het komende jaar.
PS: Iedere zondagavond verstuur ik In de Week, een zeer persoonlijke nieuwsbrief over wat ik de voorbije week zag, las, meemaakte en dacht. Abonneer je hier gratis.
Je bent een prettig mens omdat je zo eerlijk bent naar jezelf toe. Voornemens, als je die kunt waarmaken, en je er prettig bij voelt, en het geen moeite meer kost zoals niet meer roken, geen alcohol drinken en geen vlees meer eten, is mijn ervaring alles behalve saai! De rest van je voornemens helpt je met een soort dicipline. Als je alles maar met een passie kan waarmaken ook al kost het je enorm veel moeite.
Ik vond je ervaringen leuk en waardevol om te lezen, dank je daarvoor.
Een opmerking over je politieke gepassioneerde uitleggen. Ik heb eigenlijk geen idee waarom jullie drieën met elkaar zijn want daar zit wel af en toe een frictie. Ik merk het ook bij mezelf dat ik te snel in een dialoog de ander niet laat uitpraten maar ik train mijzelf er wel in. Rustig luisteren, de ander uitlaten praten als er in ieder geval iets gezegd wordt wat mij boeit.
Voor de rest, mijn plan is je te blijven volgen!
Sterkte en keep smiling!